O Resim Ve Şehit

Konu: Geri: O Resim Ve Şehit Çarş. Mart 04, 2009 10:05 am

Allah onlardan razı olsun.

Konu: Geri: O Resim Ve Şehit Salı Mart 03, 2009 7:36 pm

O günleri yasayanlar bilir Türkiyenin her tarafinda özelliklede Istanbulda hergün enaz iki bazen üc sehit haberi geliyordu.Hakka yürüyen ülküdaslarimiza son vazifemizi yapmaktan baska is yapamaz olmustuk.
ALLAHIM MUSTAFA EROLUN NEZDINDE BÜTÜN ÜLKÜDASLARIMIZA RAHMET EYLESIN.
Iyiki o güzel insanlar vardi simdi geriye dönüp baktigimizda onlar o kutlu mücadeleyi vermemis olsalardi bugün TÜRKIYEMIZIN hali ne olurdu düsünmesi bile korkunc.
ALLAH O GÜZEL ÜLKÜDEVLERINDEN RAZIOLSUN .
MEKANLARI CENNETOLSUN.

Konu: Geri: O Resim Ve Şehit C.tesi Şub. 14, 2009 12:35 am

Allah onlardan razı olsun.

Konu: Geri: O Resim Ve Şehit Ptsi Şub. 02, 2009 4:03 pm

Paylaşım için teşekkürler.

Konu: O Resim Ve Şehit Ptsi Ağus. 18, 2008 11:06 pm

O resim ve sehit

O resim ve sehit
Hemen hemen tüm Ocaklarımızda asılı bulunan bir fotoğraf vardır, bakınca yüreğimizin sızladığı. Lapa lapa yağan kar altında omuzlarda taşınan bir şehit naaşı...Bu tabloyu her gördüğümde aklıma Üstadın dizeleri geliyor:

"ÖLDÜĞÜMDE İSTEMEM, OLMASIN TAHTIM, ÇELENGİM TOP ARABAM..ALIP GÖTÜRSÜN BENİ İNANMIŞ TAM DÖRT ADAM..."

Hiç merak ettiniz mi, o yoğun kar yağışı altında Ülküdaşlarının omuzunda son yolculuğa uğurlanan o yiğit kimdir? İşte O' nun yani Şehit Mustafa EROL' un hikayesi.. O günleri yaşayan Yusuf Hoca'mın BAŞEĞMEDİLER adlı kitabından birlikte okuyalım...

ŞEHİT MUSTAFA EROL

Bir akşa m yurda geldiğimde sobanın başında ısınırken buldum arkadaşları. 1977 senesinin 1 mart'ı... O vakitler telefon idaresine şehirler arası kayıt yaptırır ve akabinde bir saat kadar bekledikten sonra ancak başka bir vilayetle görüşebilirdik. Benim sıram gelmiş müdüriyet odasında Erzurum teşkilât sorumlusuyla telefonda konuşuyorum. Birden ortalık karardı. Önce kulakları sağır edecek kadar güçlü, müthiş bir ses ve ardından yoğun silâh atışları ve kafamızdan aşağı yağan beton parçaları.

Derhal kendimi yere attım. Mahalli hocalardan ancak o kadar ders alabilmiştik. Yere yat sonra silâhını ateşle. Bu formülü uygulamak için kendimi tahta parkelerin üzerine atmıştım. Ancak üzerime bir sürü insan yığıldığı için silâhımı bile çekemiyordum. Yerlerin yeni ziftlendiğini görüncede baskının şiddetini aratan bir hava çöktü üstüme. Tek elbisem vardı ve onlarda şimdi simsiyahtı. Başımıza beton yağdıran bombaya mı yanayım, yoksa yeni aldığım kot pantolona mı?.. O ara elimden düşerek boşta kalan telefon ahizesi masadan aşağı sallanıyor ve telefondaki ses feryat ediyordu:

-Alo... alo...

Silâh sesleri kesildi. Telefonun öbür cucunda ki arkadaşa kısa bir izahat verdikten sonra uzaktan gelen diğer bir patlama sesinin kaynağını araştırmaya başladık. Bizde can kaybı yoktu. Ufak tefek yaralar ki; onlar da beton parçalarının düşmesi ve yüksek sesin kulaklarda oluşturduğu hafif hasarlardı. Çatıda ki nöbetçi arkadaşlar baskına anında karşılık vermişler ve kısa bir çatışmadan sonra silâhlar susmuştu.

Ancak o hengamede dehşetli bir patlama daha işitmiştik. Telefonlarımız susmuyor. Bölgede ki diğer ekiplerimiz bize yardıma koşarken ikinci patlamanın, sadece üç kilometre bir mesafede olan Fındıkzade'de ki Adana yurdunda meydana geldiğini haber alıyoruz. Çay demliklerine sıkıştırdıkları el yapımı iki adet patlayıcıdan birini bize, diğerini de Adana yurduna atmışlardı.

Biz saldırıyı hafif atlattık ama Adana yurdunda bir arkadaşımız şehit olmuştu. Mustafa Erol... Ertesi gün müthiş bir tipi ve yoğun kar yağışı altına kaldırdık onun mübarek cenazesini. O hafızalara kazınan karlar içerisinde ki ‘unutmak tükenmektir' ilkesini her zaman yüzümüze çarpan muhteşem tablo... Mustafa Erol...