KENDİNE YARDIM

KENDİNE YARDIM

Ikınıp duruyor
Elinde
beli

_Kolay gele !
dedim …

Dizine geldi

_ Hayırdır,
ne ekeceksin !
Doğruldu …
terini sildi
Gözleri gökyüzünü gösterdi
tevekkülle
Tanrı bilir ! gibi

_ Bi soluk alsan !
Oynattı başını
_ Alıyorum !
gibi


_ Hava ne güzel ! dedim

Dudak büktü
Ne değişir ki
gibi

_ Bak ! dedim
gelenler var !
Omuz silkti
kaş döktü
normal
gibi

_ Belki yardım ederler !
dedim
Geriye attı başını
Bekleme,
hiç olmadı
gibi

_ Neyse ! dedim
bari ben onlara yardım edeyim !



Önce kararsız yana
Sonra öne arkaya
Salladı başını
gülümseyerek
git !
gibi

Tepeye kadar yürüdüm
yoruldum
Kalbim duracak gibi

Yürütmediler dönüşte
Bindirdiler tahtırevana
Kuruldum rehavetle
Yedirdiler, içirdiler,
bir güzel
yıkadılar
Başka isteğim olamazdı,
zaten sormadılar

Açıldı örtülü resim
Kimdi göremedim



İki avucu buluşuk
Yanağına yapışık
Boynu bükük
Sanki
_ haydi uykuya !
gibi

_ Gidiyorum,
hoşça kalın ! dedim

Uzandı tuttu beyaz eteğimi
Açtı yüzümü
Dudakları kulağıma değdi
Fısıldadı :
_ Tanrı bilir ne ekeceğimi !

Kapayarak gözümü
Eğdim başımı
Anladım !
gibi





Bir açtı mı ağzını
Bir daha konuşturmuyor
Hiç çekilmiyor
Azrailin
Tırpanlı
sohbeti.