İNADINA ÜLKÜCÜYÜZ ULAN İNADINA...

Konu: İNADINA ÜLKÜCÜYÜZ ULAN İNADINA... Ptsi Ara. 01, 2008 3:10 pm

İsyan türkülerini haykırırdık bir zamanlar bozuk düzene karşı mertçe. Düzen değişmedi ama bizler değiştik be yiğitler. Bizler düzensizleştik Ülküdaşlar. Şimdi isyanım kendime bozduğum düzenime. Lanetler yağdırıyorum bazen aynada kendimi görünce. Ben bu kadar mı değişecektim. Beni bu kadar değiştirmeyi nasıl başardılar. Ağabeylerimizin ruhlarını sızlatmak ne kelime belki de bizlere haklarını helal etmeyecekler. Sustuk sustuk, öyle sustuk ki şimdi bizim konuşmamızı bekleyenlere gülüyoruz. Çünkü biz konuşmayı çoktan unuttuk. Her yerde muhalifler, her yerde merkeziyetçiler. Kim nasıl böldü bizi böyle ikiye.

Affetsinler büyüklerim içimi kusma vakti geldi de geçiyor, utanma vakti çoktan geçti. Bir araya gelip nasıl davamıza bir şeyler katacağımızı söylemektense ya baştakini ya alttakini ya da geçmişi kurcalayıp duruyoruz. Hâdsizlik artık had safhaya geldi çok şükür! İftira atmak önemsiz bir şey oldu, bahane uydurmak çalışmamak için, onlar zaten normal karşılanır oldu. Birde soruyoruz bazen niye kimse yok yanımızda diye. Biz bizi unutmuşuz, başkası bizi niye hatırlasın ey Ülküdaşım. Gözlerimiz körelmiş, kimimiz yahudiyi geçmiş para hırsı konusunda, kimimiz bizansı sollamış kaypaklık, döneklik, boşvermişlik halinde.

Nerdeyiz görebiliyor musun bizi şimdi. Sanki silindik, sanki yok edildik. Alındı elimizden bir şeyler. Ne vardı dün elimizde de haykırıyorduk meydanlarda. Sokaklara biz çıktığımız zaman ya saygı duyuluyordu, ya kurşun sıkılıyordu. Ya şimdi Ülküdaşım ya şimdi ne oluyor boşver... Bir ara saygı duydular, bir ara korktular şimdi kalmadı be Ülküdaşım elimizde bir şey. Yapamadık, yapamadılar, yaptırtmadılar belki de.

Gururuma yediremiyorum bu hali o yüzden rüzgâra karşı tükürüyorum artık. Baktıkça aynaya bakan yüzü parçalamak geçiyor içimden. Neden; Mustafa geliyor aklıma, Yusuf geliyor, Fikri geliyor, utanıyorum, utanıyor yerin dibinde kayboluyorum. Utanmaz mı onlar hiç acaba, elimden, gözümden, kalbimden davamı sökenler. Davamı yitip kaybolmaya bırakanlar. Ben utanırken onlar nasıl utanmazlar o koltuklarda otururken, hiç mi hatırlamazlar şehidimin sandalyeye çıktığında dudağından dökülen ‘’ size hakkımı helal ediyorum fakat davadan saparsanız iki elim yakanızdadır ‘’ dediğini. Haykırmak zamanı gelmiş Ülküdaşım, inadına Ülkücü olduğumuzu haykırmanın zamanı geçiyor belki de. Sarılmalı artık birileri bu bayrağa, bu davaya, birilerine rağmen. Kimin hangi koltuğa nasıl oturduğu umurumuzda değil , biz Başbuğumuzun önce evladı sonra askeriyiz. Ya onun yolunda onun gibi haykırır, kılıçlarımızı sallarız, beceremiyorsak eğer haykırmayı o kılıçları bedenlerimize saplar, emanete ettiğimiz ihanetimizle gebeririniz. Haykıracağız, tek yol buyoruz.

Hainle ile gitsin saklansın korkak
Nemelazım desin uyusun ahmak
Bugün gelemdikse yarın muhakkak
Geleceğiz evet biz geleceğiz

Gidecek bu uyku bu düş zamanı
Diriltir davamız ölmüş zamanı
Yakındır sılaya dönüş zamanı
Bitecek bu gurbet biz geleceğiz

Yeter ki hakkı tut batıldan el çek
Geberecek yalan, doğacak gerçek
Töreden kopmuşlar gidecek tek tek
Görecek bu millet biz geleceğiz

Kıracak kabuğu mukaddes mana
Bin çakal vız gelir bir tek aslana
İlan ediyoruz dosta düşman
Geleceğiz elbet biz geleceğiz

İnadına Ülkücü olduğunu söyleyenler, davanıza sarılın, kimin ne yaptığına bakmayın, gelecek sizsiniz, gelecek biziz. Ahmaklara takılıp kalırsak bugün beğenmediğimizi bile bulamayız yarın. Öz kaybolmadan iyice dönmeliyiz öze. Bu dönüş öyle lafla olmamalı, okumalı, okuduğumuzu kafamıza kazımalı, kazıdığımızı zaman, mekân farkı gözetmeksizin uygulamalı savunmalıyız. Bizim asaletimiz davamıza bağlılığımızla ölçülür, bizim yiğitliğimiz davamıza yaşayışımızla ölçülür velhasıl bizim Ülkücülüğümüz ettiğimiz yemine, verdiğimiz söze bağlılıkla ölçülür. Sözümüz de duralım, ne eğilen ne bükülen ne de kırılanlardan olmayalım.

Dün paramız yoktu, dün deri koltuklarımız yoktu, dün ağabeylerimiz ciplerinden inerken şehit olmadı, villalarının önünde vurulmadı, bizim hiç mercedesimiz olmadı dün Ülküdaşım. Bizim Rabbimiz, onun gönlümüze koyduğu iman, inandığımız ve can vermekte yarıştığımız bir davamız vardı. Bunların var olmaya devam etmesini istiyorsak sözümüzü yemin gibi tekrarlamalıyız ve sokaklarda bağırmadan önce kendimize bağırmalıyız her şeye, herkese ve kurulan düzene inat;

İnadına Ülkücüyüz ulan İnadına...

Gökberk TİYANŞAN