AŞKA ÂŞIKLARA
Bugün de sensiz tükenmekte
İçimin ormanı yangınlara salıvermiş kendini
Yıldım sanma beklemekten
Hiç bilmedim yorulmayı
Ama gönlün acı sancısı
Adına türkü yazmaya korktuğum yar
Hak etmedim ki hain pusularda
Canice sırtımdan vurulmayı…
Güneş, tarifsiz doğuşunu göstermiyor
Hep inadına batıyor bende
Simit, ayranla iyi bir ikili değil artık
İdamlık mahkûmların gülüşü var yüzümde
Çaresi yok bu hastalığın
Anladım ki yokluğum yokluğuna vurgun…
Hiç tanımadığım çocukların gözbebeğinde buldum seni
Akşamın gürültülü telaşında
Gecenin sessiz yalnızlığında
Kimsenin bilmediği içimin yanışında
Mahalleyi bile aydınlatmaya yetmeyen lambalarda,
Seni gördüm gün gibi karşımda…
Şunu bildim ki canan
Varlığın senden çok uzaklardaymış
Ürkütücü ama gerçek ortadaymış
Yürek sana değil aşka âşıklardanmış…
“Olsun be” der ya insan en yaralanmış halinde
Sevdam böyle yer etmiş derinliklerime
Ömür defterimin kapandığı günde
Yas tutup çaresizliğine yan yar
Çünkü senden öte senide götürmekteyim bende!
Rukiye Ülkü DUMAN